Remco Raben doet onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië/Indonesië in een langeretermijnperspectief. In zijn werk legt hij verbanden tussen de koloniale en postkoloniale ontwikkeling van Indië/Indonesië en probeert hij een brug te slaan tussen de vaak gescheiden geschiedperspectieven van de verschillende bevolkingsgroepen. Raben richt zich daarbij op uiteenlopende onderwerpen als gevangenissen, mobiliteit, stedelijke ordening, recht en geweld, arbeidersorganisaties, ondernemerscultuur, democratie, onderwijs en kunst.

Daarnaast houdt hij zich bezig met de politieke en culturele geschiedenis van postkoloniaal Europa, koloniaal en revolutionair geweld in Indonesië, herinneringsculturen, en nietwesterse en koloniale kunstgeschiedenis.

In Amsterdam zal Raben zich concentreren op aspecten van cultuur en herinnering in de (post)koloniale verhoudingen.

Raben is sinds 2007 als universitair hoofddocent verbonden aan de Universiteit Utrecht. Voor die tijd was hij onder meer senior-onderzoeker aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) in Amsterdam. Raben was als coördinator betrokken bij verschillende onderzoeksprojecten rond Indonesië, zoals 'Van Indië tot Indonesië: De herschikking van de Indonesische samenleving 1930-60' en 'Rethinking Regionalism. Changing horizons in Indonesia, 1950s-2000s.' Hij publiceerde veel over de geschiedenis van Azië van de vroegmoderne tijd tot nu. Tot zijn boeken behoren De geschiedenis van Indische Nederlanders  (Amsterdam: Uitgeverij Bert Bakker 2006), Being "Dutch" in the Indies. A history of creolisation and empire, 1500-1920 (Singapore: Singapore University Press/Athens: Ohio University Press, 2007) en (als redacteur) onder meer Beyond the Dutch. Indonesië, Nederland en de beeldende kunsten van 1900 tot nu (Amsterdam: KIT Publishers, 2009).