Liesbeth Zegveld is gespecialiseerd in rechtsmiddelen voor oorlogsslachtoffers. In haar onderzoek richt ze zich op internationaal humanitair recht (oorlogsrecht), in het bijzonder rechtsherstel voor oorlogsslachtoffers. Ze zal bij de UvA een Center for War Reparations opzetten. 

Zegveld is sinds 2000 advocaat bij Böhler Advocaten, en sinds 2005 tevens partner. Als hoofd van de afdeling Internationaal recht & mensenrechten van Böhler werkte ze aan vele grote zaken zoals die van de slachtoffers van Srebrenica en die van de Indonesische weduwen van wie de echtgenoten tijdens de politionele acties standrechtelijk werden geëxecuteerd door Nederlandse militairen. Ook stond zij de gifgasslachtoffers bij in de strafzaak tegen de Nederlandse zakenman Frans van Anraat vanwege de handel in chemische stoffen die hij bedreef met Irak. Ze treedt daarnaast op als advocaat van de Nuhanovic Foundation, die zich inzet voor oorlogsslachtoffers (www.nuhanovicfoundation.org). 

Van 2006 tot 2013 was Zegveld hoogleraar Internationaal Humanitair Recht, in het bijzonder de Rechten van Vrouwen en Kinderen, aan de Universiteit Leiden. Zegveld bekleedt verschillende adviesfuncties. Zo is zij lid van de Committee for Reparation for War Victims van de International Law Association en lid van de Raad van Advies van The Rights Forum, een NGO die zich inzet voor een rechtvaardig Midden-Oostenbeleid. In 2011 ontving zij de Clara Meijer-Wichmannpenning voor haar inzet voor de verdediging van de rechten van de mens.