Francesco Berto houdt zich in zijn onderzoek bezig met de metafysica, vooral met het Meinongianisme - de theorie van objecten van de Oostenrijkse filosoof Alexius Meinong, ontologische commitment en de modale metafysica - de bestudering van de ontologische status van mogelijke werelden. Daarnaast richt hij zich op de zogenoemde continentale wijsbegeerte, waarbij hij in het bijzonder aandacht heeft voor de dialectische en rationalistische filosofen, en op de filosofie van de logica en de computationele filosofie. 

Francesco Berto vertelt over zijn onderzoek.

Vanaf 2012 was Berto universitair hoofddocent aan de University of Aberdeen (VK), waar hij verbonden was aan het Crispin Wright's Northern Institute of Philosophy. Hij is hoofdonderzoeker van het  Early Career Researcher-project ‘The Metaphysical Basis of Logic’, dat wordt gefinancierd door de Britse Arts & Humanities Research Council. Eerder werkte hij als onderzoeker aan de universiteiten van Padua en Ca'Foscari (Venetië), en aan het Institute for Advanced Study van de University of Notre Dame (Indiana, VS). Ook was hij Chaire d'Excellence postdoctoral fellow aan de École Normale Supérieure (Sorbonne, Parijs). 

Berto schreef schreef een aantal monografieën en vele essays, onder andere voor Philosophical Studies, The Philosophical Quarterly, Synthèse, Review of Symbolic Logic, Australian Journal of Philosophy, European Journal of Philosophy, American Philosophical Quarterly, en Dialectica. Ook is hij redacteur bij de Stanford Encyclopedia of Philosophy. In 2007 won hij met zijn boek Teorie dell'assurdo (‘Theorie van het absurde’) de Castiglioncello-prijs voor jonge filosofen. Zijn alma mater, de Ca'Foscari University of Venice, reikte in 2010 de Ca'Foscari-onderzoeksprijs voor jonge wetenschappers aan hem uit.