Dhr. dr. H.J. Honing
20 mei 2010
Dhr. dr. H.J. Honing is per 1 september 2010 benoemd tot bijzonder hoogleraar Muziekcognitie aan de Faculteit der Geesteswetenschappen.
Dhr. H.J. Honing (1959) is per 1 september 2010 benoemd tot bijzonder hoogleraar Muziekcognitie aan de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam (UvA). De komende drie jaar zal hij de zogeheten Hendrik Mullerleerstoel bezetten. De leerstoel is ingesteld vanwege Stichting Akademieleerstoelen Geesteswetenschappen van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW).
Henkjan Honing doet onderzoek naar de rol van perceptie, aandacht, verwachting en geheugen in het luisteren naar muziek, en bestudeert de cognitieve mechanismes die ten grondslag liggen aan de (menselijke) muzikaliteit. In zijn onderzoek gebruikt hij zowel theoretische, empirische als computationele methoden.
Recentelijk liet Honings onderzoeksgroep, in samenwerking met Hongaarse collega's, zien dat pasgeboren baby's de ‘beat' kunnen horen in muziek, een onderzoeksresultaat dat de visie ondersteunt dat beat-inductie (of maatgevoel) een aangeboren en muziekspecifieke vaardigheid is. Daarnaast zou maatgevoel een belangrijke rol gespeeld kunnen hebben in het ontstaan van muziek. De komende jaren wil Honing zijn onderzoek op drie deelgebieden verder uitbouwen. Ten eerste, onderzoek naar de mechanismes die ten grondslag liggen aan muzikaliteit, zoals maatgevoel en relatief gehoor. Ten tweede, het verder ontwikkelen en evalueren van de in de afgelopen jaren ontwikkelde methodologie van computationeel modelleren, met name de rol die verrassing speelt in dit type modellen. En ten derde, het verder exploreren van de rol die internet kan spelen bij het bestuderen van het luisteren naar muziek.
Honing promoveerde in 1991 aan de City University (London) op een onderzoek naar de representatie van tijd en temporele structuur in muziek. Van 1992 tot 1997 was hij als KNAW-Akademieonderzoeker verbonden aan het Institute for Logic, Language and Computation (ILLC) van de UvA, waar hij onderzoek deed naar de formalisatie van muzikale kennis. Tot 2003 werkte hij als onderzoekscoördinator aan het Nijmeegs Instituut voor Cognitie en Informatie (NICI) op het gebied van het computationeel modelleren van muziekcognitie. In 2007 werd hij benoemd tot universitair hoofddocent Muziekcognitie bij de capaciteitsgroep muziekwetenschap van de UvA. Zijn onderzoek is ondergebracht bij het ILLC en het Cognitive Science Center Amsterdam (CSCA) van de UvA. Honing heeft ruim honderdvijftig internationale publicaties op zijn naam staan op het gebied van muziekcognitie en muziektechnologie. Recentelijk verscheen zijn publieksboek Iedereen is muzikaal. Wat we weten over het luisteren naar muziek (Nieuw Amsterdam, 2009).
Henkjan Honing doet onderzoek naar de rol van perceptie, aandacht, verwachting en geheugen in het luisteren naar muziek, en bestudeert de cognitieve mechanismes die ten grondslag liggen aan de (menselijke) muzikaliteit. In zijn onderzoek gebruikt hij zowel theoretische, empirische als computationele methoden.
Recentelijk liet Honings onderzoeksgroep, in samenwerking met Hongaarse collega's, zien dat pasgeboren baby's de ‘beat' kunnen horen in muziek, een onderzoeksresultaat dat de visie ondersteunt dat beat-inductie (of maatgevoel) een aangeboren en muziekspecifieke vaardigheid is. Daarnaast zou maatgevoel een belangrijke rol gespeeld kunnen hebben in het ontstaan van muziek. De komende jaren wil Honing zijn onderzoek op drie deelgebieden verder uitbouwen. Ten eerste, onderzoek naar de mechanismes die ten grondslag liggen aan muzikaliteit, zoals maatgevoel en relatief gehoor. Ten tweede, het verder ontwikkelen en evalueren van de in de afgelopen jaren ontwikkelde methodologie van computationeel modelleren, met name de rol die verrassing speelt in dit type modellen. En ten derde, het verder exploreren van de rol die internet kan spelen bij het bestuderen van het luisteren naar muziek.
Honing promoveerde in 1991 aan de City University (London) op een onderzoek naar de representatie van tijd en temporele structuur in muziek. Van 1992 tot 1997 was hij als KNAW-Akademieonderzoeker verbonden aan het Institute for Logic, Language and Computation (ILLC) van de UvA, waar hij onderzoek deed naar de formalisatie van muzikale kennis. Tot 2003 werkte hij als onderzoekscoördinator aan het Nijmeegs Instituut voor Cognitie en Informatie (NICI) op het gebied van het computationeel modelleren van muziekcognitie. In 2007 werd hij benoemd tot universitair hoofddocent Muziekcognitie bij de capaciteitsgroep muziekwetenschap van de UvA. Zijn onderzoek is ondergebracht bij het ILLC en het Cognitive Science Center Amsterdam (CSCA) van de UvA. Honing heeft ruim honderdvijftig internationale publicaties op zijn naam staan op het gebied van muziekcognitie en muziektechnologie. Recentelijk verscheen zijn publieksboek Iedereen is muzikaal. Wat we weten over het luisteren naar muziek (Nieuw Amsterdam, 2009).
Over de Hendrik Mullerleerstoel
De Hendrik Mullerleerstoel is een met steun van de Stichting Dr. Hendrik Muller's Vaderlandsch Fonds in 2002 ingestelde KNAW-leerstoel op het gebied van de geesteswetenschappen.